Inca´s en meer

Vandaag het tweede bericht uit Peru. Het schrijven wordt een uitdaging, want de receptionist naast zit keihard mee te zingen met populaire andestunes van de radio...

Nu alweer twee en een halve week in Peru en langzaam begin je het land echt te leren kennen. We zitten nu in Cusco, in de heilige vallei in de Andes. Een heel ander Peru dan het Peru aan de kust. Hier de bekende Quechua indianen, lama´s alpaca´s, panfluiten, ponchos, chullos (mutsen), cavia´s en koloniale steden. Kortom: zoals iedereen Peru wel kent. Het is ook duidelijk dat men overal ter wereld hiervoor naar Peru komt, want Cusco is echt irritant druk (toeristen). De stad is erg mooi (veel coloniale architectuur en kerken met eindeloos veel goud), maar is zo op toeristen ingesteld, dat je je moeilijk kunt voorstellen dat er verder nog wat in deze stad gebeurt. Alle steriotypes zijn alweer langsgekomen en vooroordelen werden helaas maar al te vaak bevestigd: russen met katers, wereldvreemde amerikanen, de burgerlijke nederlanders (zit ons hotel vol van) en dan zijn er natuurlijk nog de belgen...

Voor Cusco hadden we eigenlijk nauwelijks last van het toerisme, sterker nog, ondanks dat het hier hoogseizoen is, waren de hotels nauwelijks vol en kom je slechts af en toe toeristen tegen. Vanuit Chivay zijn we door het altiplano naar Puno vertrokken. Puno is een levendige stad in Zuid Peru aan het enorme Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Echt gek als je je bedenkt dat zo´n groot meer op een hoogte licht van een gemiddelde alpentop: 3800 meter! Zo af en toe hadden we een beetje last van hoofdpijn, met name tijdens het klimmen. Vanuit Puno hebben we een aantal trips gemaakt naar het Titicacameer en omliggende meren. De kleuren zijn hier werkelijk prachtig: een ongelooflijk diepblauw meer met gele eilanden en omliggend altiplano (riet), en verder flamingos, alpaca´s en stieren in en om het water. In het Titicacameer hebben we drie eilanden bezocht waar indianenstammen nog vrij onafhankelijk leven: de drijvende eilanden van de Uros (eilanden gemaakt van riet die drijven op het meer, werkelijk alles op de eilanden is ook gemaakt van het gele riet en ze eten zelfs het riet!), vervolgens het eiland Amantani, waar we ook bij mensen thuis overnacht hebben, en de volgende dag naar het eiland Taquile, dat bekend staat om de breiende mannen. De reis was een bijzonere ervaring, maar voelde wel dubbel omdat het soms erg toeristisch was.

Na Puno zijn we naar Cusco gereisd, vanuit waar we na twee dagen begonnen zijn aan de beroemde Inca Trail. We hebben natuurlijk veel gehoord en gelezen over de trail: dat hij erg populair is en dat hij sinds kort nog maar toegankelijk is voor 400 personen (incl. dragers). We hadden verwacht dat het een drukke trekking zou zijn, en waren voorbereid op de ergste taferelen (veel poep, stank, afval etc.) maar dat viel erg mee, integendeel: het was erg schoon (behalve wc), ontzettend goed eten, en grote stukken liepen we helemaal alleen! De landschappen waren werkelijk prachtig: van nevelwouden tot hoge sneeuwtoppen. Met name de 2e dag was zwaar, want we moesten een pas van ruim 4300 meter over! Dan voel je je echt 70 (hoewel er een man van 70 in onze groep zat...  dat was een geval appart! een echte cowboy uit Texas! Hij was altijd zo langzaam dat hij bij zonsondergang de namiddagmoesson nog meepikte, terwijl de overige 399 al lang binnen waren.) Tot slot natuurlijk Machu Picchu, wat er toch echt anders uitziet dan op de plaatjes, eigenlijk nog veel indrukwekkender. Maar met name het landschap is hier fantastisch. Die bergen zijn nog niet eens heel hoog maar de dalen zooo diep!

Vanuit Cusco zijn we naar de zuidelijke amazone bij Puerto Maldonado vertrokken. Daarover de volgende keer meer...