Oh Oh Ancash

Voor mij geen Oh Oh Tirol, maar Oh Oh Ancash... Ik ben nu in Huaraz in de regio Ancash, hét bergsportcentrum van Zuid Amerika. Dit gebied wordt wel het Tibet van Amerika genoemd. Het gebergte in deze regio heet de Cordillera Blanca, en betekent letterlijk wit gebergte. Hier vind je de hoogste bergen van Peru, maar dit is ook het hoogste Tropische gebergte ter wereld, met toppen van bijna 7000 meter! Daardoor zijn de flora en fauna van dit gebied uniek. Mensen uit de hele wereld komen hierheen om te trekken, klimmen, mountainbiken, paragliden of gewoon de prachtige omgeving te verkennen.

Maar het reizen in dit gebied is niet zonder gevaren! Op de eerste plaats voor de toerist: ieder jaar sterven hier mensen als gevolg van hoogteziekte, door ongelukken tijdens het bergsporten of door de extreme weersomstandigheden (sneeuwstormen, lawines etc.). Daarnaast komen in dit gebied veel aardbevingen voor, waar de bevolking in het verleden al vele malen door getroffen is: Huaraz bijvoorbeeld, de centrale stad, is al meerdere malen met de grond gelijk gemaakt, en in 1970 kwamen maar liefst ruim 70.000 mensen om door een zware aardbeving.

Maar juist door deze risico´s is het zo´n fantastisch gebied, met veel besneeuwde toppen, gletsjers, bergmeren en bijzondere planten en dieren. Hier vind je de typische Andesfauna: lama´s, alpaca´s, ezels, peruaanse pasopaarden, langstaartkonijnen, cavia´s, langoor-berggeiten, stieren en andesganzen. De meest bijzondere plant hier is de Puya Raimondi, die alleen hier in de Andes voorkomt. Deze plant of bloem is 12 meter hoog, behoort tot de Bromelia en is familie van de Ananas. Hij krijgt in de bloeitijd duizenden witte bloemetjes en heeft miljoenen zaadjes. Echt prachtig om er een heel bos van te zien!

Vorige week heb ik de laatste dagen in het Amazonegebied doorgebracht in en om Iquitos. Ik heb een paar typische dorpjes bezocht en heb de natuur in de omgeving verder verkend. In de dorpjes heerst een enorme rust: het lijkt wel alsof iedereen de hele dag niets doet  en een beetje in een hangmat ligt en muziek luistert. Misschien was het wel de temperatuur die ervoor zorgde dat er geen donder gebeurde. Raar om te zien dat er in sommige dorpjes luxe villas gebouwd worden voor de rijke inwonders van Iquitos. Een enorm contrast in zo´n hutjesdorpje (zie foto!)

Vervolgens ben ik binnen 2 dagen van de Jungle via Lima naar Huaraz afgereisd. In 2 dagen ben ik in een van de natste en groenste gebieden op aarde naar een van de droogste gebieden, en vervolgens naar een van de hoogste gebieden op aarde gereisd. Volgens mij moet mijn lichaam nog een beetje bijkomen van deze extremen!

Ik was nu voor de derde keer in Lima, en het is grappig want de stad lijkt te veranderen. Toen ik voor het eerst in Lima was ervaarde ik de stad als erg druk, eindeloos en een beetje somber, maar naarmate je er langer bent of vaker komt wordt de stad steeds rustiger, vriendelijker een mooier. Het gaat opvallen hoeveel mooie gebouwen er eigenlijk zijn! Blijkbaar is de eerste indruk van Lima te overweldigend om een goed beeld van de stad te krijgen. Dat is jammer, want de meeste mensen blijven dus eigenlijk niet lang genoeg om de andere kant van de stad te zien, en daardoor heerst er bij de toeristen een soort afkeer ten opzichte van de hoofdstad. Over de busrit de stad uit hoor je altijd dat je reist door eindeloze sloppenwijken in de woestijn, maar ook dit lijkt mee te vallen. Het is ongelooflijk om te zien hoe men in een rap tempo de sloppenwijken omtovert tot hele aardige buitenwijken met electriciteit. Geen wonder dat het vrij aantrekkelijk is voor mensen van het platteland om naar Lima te verhuizen.

Tijdens mijn eerste dag in Huaraz heb ik de bekende Pastorurigletsjer bezicht op 5000 meter hoogte. Het landschap is hier adembenemend mooi: eerst door brede toendradalen met hoge bergen (landschap doet aan Mongolie denken) en vervolgens door met sneeuw bedekte hooggebergte. Het is ongelooflijke ervaring om op het ijs van een gletsjer te staan en die enorme ijsmassa te zien. Maar er is een groot probleem in deze regio: De Cordillera Blanca is een van de gebieden op aarde die het hardst getroffen wordt door de opwarming van de aarde. De gletsjers trekken hier in schrikbarend tempo terug: de pastoruri gletsjer smelt letterlijk waar je bijstaat, ruim 20 meter per jaar! dat is echt ongelooflijk snel, en men voorspelt dat binnen 7 jaar deze gletsjer volledig verdwenen zal zijn... Het is werkelijk onbegrijpelijk dat men hier wereldwijd zo weinig van op de hoogte is, zelfs de Peruanen zelf niet! Want als de opwarming van de aarde in dit tempo doorgaat (wat vrij aannemelijk is door de opkomst van Azie en de toename) betekent dat dat binnen 50 jaar de gehele Cordillera Blanca gesmolten zal zijn... Het gevolg zal zijn dat bijna twee derde van de Andes, en de gehele kustregio, die volledig afhankelijk zijn van het smeltwater uit de Hoge Andes, zullen veranderen in een grote (bijna onleefbare) woestijn. Dat is schrikbarend als je je bedenkt dat in dit gehele gebied zo´n 20 miljoen mensen wonen! Dat dit een enorm probleem gaat worden in de toekomst, mag duidelijk zijn. Het lullige is dat men hier in Peru niets aan kan doen, en dat Peru zelf nauwelijks bijdraagt aan de opwarming van de aarde, maar dus wel het hardst getroffen wordt. We kunnen slechts bidden voor een briljante oplossing!