Jungle book

Het reizen door de diepe binnenlanden van Peru is begonnen! Dit gebied heeft me altijd gefascineerd, en al op de lagere school heb ik een werkstuk gemaakt over de Amazone.

Na de incatrail zijn we met het vliegtuig naar Puerto Maldonado in de Zuidelijke Amazonejungle gevlogen. Hier bevinden zich een aantal van de mooiste regenwoudgebieden ter wereld, met nog grote stukken primair regenwoud, vele rivieren en speciale boogvorminge meren.  De grootte en hoogte van de reuzenbomen is hier echt ongelooflijk en de begroeiing ondoordringbaar. Echt prachtig. Natuurlijk ook veel dieren gezien: veel papagaaien, parkieten, arends, witte reigers, verschillende apen, piranhas, capibaras ( een soort reuzenhamsters zo groot als varkens), een soort reuzenrat, schilpadden, kaaimannen, prachtige vlinders, een tarantula en een soort wasberen (?).

Na onze trip in het tropische regenwoud van Puerto Maldonado kreeg papa opeens erge heimwee en wilde hij naar huis, dus heb ik hem op een vliegtuigje vanuit de jungle terug naar Europa gestuurd. Ik heb mijn reis voortgezet naar Tarapoto, in het noorden van Peru, op de grens tussen de Andes en het Amazoneregenwoud. Tarapoto ligt in een prachtige vruchtbare vallei waar veel rijst, ananassen, koffie en cacao wordt verbouwd en verwerkt (en... iets verderop cocaine, maar gevaarlijk is het hier niet). Internationale toeristen zijn hier nauwelijks te vinden (ook wel een aparte ervaring), alleen veel rijke en verwende peruanen uit Lima. De excursies gaan hier dus ook volledig op z´n peruaans: iedereen komt te laat opdagen, vervolgens stoppen we onderweg heel vaak en treuzelt iedereen enorm, en op het moment dat we aankomen op de plek van bestemming, een dorpje in de bergen, is het al donker (dus ook echt donker) en zie je geen donder... beetje jammer. De volgende dag met de bus naar Yurimaguas, aan de Amazonerivier. Onderweg een bijna Colombiaans landschap: dicht begroeide heuvels en bergen met hier en daar landbouw. Hier zouden ze prachtige drugsfilms kunnen opnemen!

Yurimaguas is een stadje aan de Amazone waar nog nauwelijks toeristen komen. Veel huizen zijn van hout, soms op palen, met palmbladeren of golfplaten daken. Zelfs de kerk is van hout. Iedereen leeft hier buiten, en alles gebeurt op straat en aan de rivier. Wat erg opvalt in het junglegebied is dat onze lieve heer het hier iets minder goed getroffen heeft: meestal is de kerk het grootste krot van het dorp of stad en binnen staan plastic stoeltjes in rijtjes. Tot slot zorgt passende tl verlichting voor een knusse sfeer...

In Yurimaguas waren de prijzen tot nu toe het laagst van mijn reis: menu`s van 5 soles (1,25 euro) (of zelfs minder!) voor een voorgerecht (soep), hoofdgerecht en 2x cassavebier, en het was nog lekker ook! Daarnaast heb ik hier gratis kunnen overnachten! Vanuit deze stad is het mogelijk om naar de grote Junglestad Iquitos te varen. Je vaart mee met een vrachtschip, waarop naast enkele toeristen de locale bevolking, het vee, en allerlei producten meereizen. De reis begon alweer erg Peruaans: we vertrokken anderhalve dag te laat, nadat het schip propvol was geladen, en vervolgens liep de boot al na twee bochten vast door de lage waterstand, en hebben we een hele nacht vast gelegen. Nadat we weer verder konden varen verliep de reis voorspoedig, en maakte het landschap al het wachten helemaal goed. De rivier wordt langzaam steeds breder en krijgt allerlei vertakkingen, en het oerwoud lijkt echt eindeloos! om de paar uur stopten we bij een dorpje om spullen te verhandelen (met name bananen) en het is prachtig om te zien hoe de mensen hier leven (zo afgelegen!). Het is duidelijk dat men hier meer dan genoeg te eten heeft, en vrije tijd is er dan ook in overvloed (veel voetballen, en iedereen draagt voetbalshirts).

Peruanen zijn erg nieuwsgierig en willen maar al te graag praatjes maken, dus werd het flink gezellig op de boot. Ze zijn nieusgierig naar de toeristen die meereizen en associeren Nederland gelukkig met voetbal (Ajax, PSV), en niet direct met Joran (tot nu toe nog niet of nauwelijks ter sprake gekomen). Op het middelste dek hangt iedereen zijn hangmat om te slapen, en voor het eten wordt gezorgd. Daarnaast was het de hele dag ijsjes eten, want overdag is het erg warm. De belangrijkste dieren die je tijdens de reis zag waren allerlei insecten, maar dan in reuzenformaat: o.a. vliegende reuzentorren zo groot als een vuist en enorme sprinkhanen.

Na een paar dagen varen kwamen we aan in Iquitos: de grootste stad ter wereld die niet bereikbaar is via een weg. Je kunt hier alleen per vliegtuig of (gebruikelijker) per boot komen. Het is een soort eiland in de eindeloze jungle. Iquitos werd groot tijdens de booming business van de rubber in de 19e eeuw en het centrum heeft nog steeds veel huizen uit die tijd (helaas vaak pal foeilelijke moderne gebouwen) en heeft een prachtige boulevard aan de Amazone. De mooiste delen van de stad zijn echter de buitenwijken, die bestaan uit houten huizen op palen of drijvende huizen. De meeste huizen zijn hier open (geen ramen) en zelfs de bussen hebben geen ramen of deuren. Het leven in Iquitos draait volledig om de Jungle, en het is dan ook prachtig om te zien hoe jungleproducten verhandeld en verkocht worden (van piranhas tot krokodillenvlees). De markt in Iquitos is onbeschrijflijk, ik heb nog nooit zo`n markt gezien. Hier is echt alles te koop! Er zijn zelfs kraampjes compleet ingericht met hekserijproducten en medicinale middelen. Qua drukte en sfeer doet het misschien ook een beetje aan India denken, met vrouwen die schalen en producten op hun hoofd dragen. Er is een eindeloze variatie aan fruit, waarvan meer dan de helft voor mij volledig onbekend is, dus het uitproberen van alle vruchtensappen op de kaart is een dagelijks tijdverdrijf.

Over een paar dagen reis ik via Lima weer terug naar de Andes, maar nu naar het noordelijke deel. Tot snel!